सांगण्या साठी स्वतःचे जो दिसे, तैयार आहे
ऐकण्याची वेळ येता बंद पक्के दार आहे
आबरू ईमान प्रीती स्वस्त यांचे भाव झाले
चौकचौकातून चालू जाहला व्यापार आहे
बंगला नाही नसूद्या बांधुया केव्हातरी तो
तोवरी रस्त्यात साधा थाटला संसार आहे
तू इथे होतीस तेव्हा मी स्वतःतच गुंग होतो
आज तू नाहीस याला मीच जिम्मेदार आहे
जाणतो मी मद्य घेता जीवनाचा नाश होतो
वेदनेला घालवाया केव्हढा आधार आहे
तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: