तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं
या जगाला समजेल कसा गं
संवाद तुझ्या माझ्या मधला
वेडेपणाचा कणकण आपण
दोघांनी जो मिळून जपला
कसं समजाऊ या जगाला सांग ना
फूल ठेवलंय जे वहीत वाळलं
तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं
पाऊस आला की बाईकवरती
मुद्दाम घेतलेली ती वळणे
धडधडणारे काळीज बघुनी
नेमके विजेचे कोसळणे
सगळी गोष्ट सांगताना ही
तुझं नाव नेमकं गाळलं
तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं
नजरा नजर झाली जर असती
यायची गालावर लाली
कळावी का सगळ्या लोकांना
आपल्या सहज प्रीतीची खोली
नजरेला टाळून पुन्हा मी
आपलं गोड गुपित सांभाळलं
तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं
तुषार जोशी, नागपूर
१३ जून २०१२, २३:००
+९१-९८२२२-२०३६५
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: