शनिवार, ६ एप्रिल, २०१३

नक्षत्रांचे दार

डोळे नसले तरी स्वप्ने पाहता येतात
पाय नसले तरीही ध्येये गाढता येतात
हात नसले तरीही आधार देता येतो
माझ्याजवळ तर सगळेच आहे
मी कशाला काय नाही तेच पाहत बसतो

एक दार बंद झाले तरी
नवे दार पुन्हा मिळणार आहे
जमीन संपली असे वाटले तरी
डोक्यावर आकाश अपार आहे
खरंच आकाश माझी सीमा नाहीच
ते तर आव्हान देणारे
खुणावणारे.. नक्षत्रांचे दार आहे.

~ तुष्की
वर्नान हिल्स, ०६ एप्रिल २०१३, ०७:४०

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: