जग नेहमी बदलत असतं
बदलत नसतं ते प्रेम असतं
असं प्रेम कोण करतं?
आपल्यासाठी कोण झुरतं?
दुखलं खुपलं औषध लावायला
कोण येतं फुंकर मारायला?
सर्वात पहिले येते आई
विनाशर्त प्रेम करायला
ऱ्हास नसतो आईच्या छायेला
अंत नसतो आईच्या मायेला
आई नेहमी मर्जी राखते
सोन्या रूसला रागवला तरी
नेहमी ईतकीच काळजी करते
घरासाठी दिवसरात्र
आई आपली कामात असते
आईच्या धावपळीमुळेच
घर आरामत असते
सोन्या चुकला की रागवते
पण क्षमा करते प्रत्येक वेळेला
ऱ्हास नसतो आईच्या छायेला
अंत नसतो आईच्या मायेला
आई आणि ममता
हे नातं अतूट असतं
आई आणि ममता
याहून मोठं कुणीच नसतं
मोठ्यात मोठ्या माणसाला
देखील हवी असते आई
विच्च्ारे गरीब गरीब असतात
ज्यांच्याजवळ नसते आई
बाकी सगळे गर्भश्रीमंत
हात आईचा ज्यांच्या पाठीला
ऱ्हास नसतो आईच्या छायेला
अंत नसतो आईच्या मायेला
तुषार जोशी, नागपूर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: