रविवार, १० जून, २०१२

सोनेरी पान

तो पहिला फोन
तू विचारलेस, काय करतेस?
काही नाही, अशीच बसले होते
काय बोलावे कळेनासे झाले होते
मग काका काय म्हणाले, मावशीने काय कमेंट केला
हेच बोलण्यात गेला सगळा, वेळ उरलेला

मग
तो पहिला सिनेमा
पहिलीच चक्कर, तुझ्या स्कूटर वर
हात कमरेवर ठेवू की खांद्यावर?
खांद्यावर ठेवताना हाताची थर थर
हृदयाने किती बरे व्हायचे खाली वर?

मग
ती पहिली कॉफी
चर्चा, प्रियांका चोपडा अशी का वागते?
लग्न ठरल्यावर, कॉफी; खरंच वेगळीच लागते

मग
पहिला निरोप
त्याआधी दाखवलेले घर, आणि गच्ची
मनापासून हो म्हटले आहेस न? तुझा प्रश्न
पहिला हातात हात आणि माझं लाजणं
तू दिलेली "गोड" भेट आणि रात्र भर जागणं

माझ्या डायरीचं...
हे सोनेरी पान
माझं लग्न ठरलंय, कित्ती छान!
एक माणूस आवडल्याचे, मनापासून समाधान
माझ्यासारखी मीच भाग्यवान
माझ्यासारखी मीच गं (टच वूड) भाग्यवान

- तुषार जोशी, नागपूर
१८ आगस्ट २००६

३ टिप्पण्या:

ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: