शनिवार, ३० जून, २०१२

थांबू नको

तू पण कागदावर
काही खरडले होते ना?
शाळेत कॉलेजात मनातले
शब्दात उतरले होते ना?

पण ते जपून ठेवावेसे
तेव्हा वाटलेच नाही
आता इतर कविता वाचून
त्यांची जाणीव होई

वेळ गेलेला नाहीये गं
वेळ कधीच गेलेला नसतो
भावनेत भिजलेला शब्द
हमखास कविता असतो

लिही लिही बिनधास्त
लिही आता थांबू नको
कोण काय म्हणेल असले
विचार मनी आणू नको

साचलेलं सगळं ढवळ
कवितेत हो मोकळी
तोडून टाक तोडून टाक
संकोचाची साखळी

स्वतःची कविता वाचून
मन आनंदानं भरेल
कविता लिहिणे हाच
तुझ्यासाठी उत्सव ठरेल

खूश हो नाचून घे
दाखव किंवा लपव
आतापर्यंत राहीलेलं
कवितेत उत्कट साठव

कवितेला भेट गं
जवळ कर तिला
हरवलेले आणून देईल
ती तुझे सगळे तुला

तुषार जोशी, नागपूर
२८ जानेवारी २०१०

शुक्रवार, २९ जून, २०१२

सतत पुढे जा

सतत पुढे जा
तुझी वाट पाहत आहेत
शहरे प्रकाशाची
तुझ्या प्रगतीला सीमा आहे
फक्त आकाशाची

सतत पुढे जा
तुला नेहमी साथ आहेच
तुझ्या लोकांची
देवापुढे म्हटलेल्या
मंगल श्लोकांची

सतत पुढे जा
यशाच्या किर्तीच्या ही
पुढे पाऊल टाक
प्रेमाच्या सुगंधाने
जग व्यापून टाक

तुषार जोशी, नागपूर!
२९ जून २०१२, २२:००
+९१ ९८२२२ २०३६५

गुरुवार, २८ जून, २०१२

ठिणगी

तुझ्या रूपाची ठिणगी पडली
अश्शी काही हृदयातं
कहर घाली अश्शी काही हृदयातं
हृदय धडधड वाजतंय
वेड्यागत वागतंय गं
धावतंय वेगातं, धरू मी कसे, धावतंय वेगात

नको नको म्हटले तरी
भिजवीती आठवण सरी
ज्वर तुझ्या प्रीतीचा हट्टी
चढतोय वेगातं, थांबवू कसे, चढतोय वेगात

विसरलो देह मी भान
लागली ओढ बेभान
वेडा पतंग झाले जगणे
पेटलेय मस्तीतं, अडवू कसे, पेटलेय मस्तीत

तुषार जोशी, नागपूर
२८ जून २०१२, ०८:००
+९१ ९८२२२ २०३६५
(चाल: कुन्या गावाचं आलं पाखरू)

बुधवार, २७ जून, २०१२

ठिणगी

कौशल्याची ठिणगी तुझ्यात आहेच
फक्त प्रयत्नांचा वारा हवाय
कधी कधी मन खचतं डळमळतं
बळकट शब्दांचा मारा हवाय

ज्वाळा व्हायला आतुर असेल ठिणगी
सातत्याचा तिला आधार हवाय
पेटून आयुष्य लख्ख होईलच
निश्चय हवाय निर्धार हवाय

तुषार जोशी, नागपूर
 २७ जून २०१२, ०७:००
+९१ ९८२२२ २०३६५

शनिवार, २३ जून, २०१२

ढग डवरले

वर ढग डवरले
दिस पावसाचे आले
स्मरणांचे, भासांचे
वर ढग डवरले
दिस पावसाचे आले

पान पान हरकले
झाड मोहरून गेले
श्वांसांचे, गात्रांचे
पान पान हरकले
झाड मोहरून गेले

वेळ सुगंधित झाली
किती ओळखीची बोली
विरहाच्या विरण्याची
वेळ सुगंधित आली
किती ओळखीची बोली

तुषार जोशी, नागपूर
२३ जून २०१२, २२:४५
+९१ ९८२२२ २०३६५

बुधवार, २० जून, २०१२

आकाश दिलेस

तू आकाश दिलेस मला
मनमुक्त उडण्यासाठी
आणिक एक घर दिलेस
थकून कुशीत शिरण्यासाठी

आता थोडे थोडे सगळ्यांना
आकाश वाटत फिरतोय
ज्यांना घर नाही त्यांना
घर देण्याचे स्वप्न बघतोय

घरी वाट पाहतय कोणी
तू असा दिला विश्वास
मी फिरतोय खिन्न दिव्यात
भरत अता ज्योतींचे श्वास

तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

कचरा

रस्त्यावरचा कचरा
फडा घेऊन झाडता येतो
गॅलरीत चहाचा झुरका घेत
सरकारला शिव्या देत
डोक्यातूनही काढता येतो

राहवत नाही ते झाडतात
आपल्या तत्वांची पणती जाळतात
गॅलरीत चर्चा करणारे
स्वच्छतेचा आव आणणारे
कोणी केला यावर भांडतात

तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

टाळलेस कारे?

तू टाळलेस का रे
झाले उदास वारे

गाऊ नको पुन्हा तू
थंडावले निखारे

गर्दीत माणसांच्या
शोधू कुठे मला रे

माझे तुझे जमेना
ही ओढ खास का रे?

दाटून प्राण येतो
भेटून जात जा रे

तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

सोमवार, १८ जून, २०१२

अप्रेज़ल टिप्स मामा

(खालील कविता निव्वळ विनोद निर्मिती साठी आहे.  कोणत्याही जीवित अथवा मृत व्यक्तीशी हिचा संबंध नाही.  तसा आढळून आल्यास तो केवळ योगायोग समजावा.  इथे सांगितलेल्या युक्त्या वापरण्यास माझी अजिबात हरकत नाही.  पण त्याच्या परिणामांची जवाबदारी संपूर्णतः वापरणाऱ्याची राहील.  येथे नागपुरात प्रचलित असलेले काही वाक्यप्रयोग आणि शब्द आढळतील, व्याकरण तज्ञांनी उगाच व्याकरणाच्या चुका व शब्दांच्या चुका काढत बसू नये, काढल्यास इतरांनी सोईस्कर रित्या दुर्लक्ष करावे)

तुला सांगतो मामा अप्रेज़ल चे गुपित
प्रोजेक्ट मॅनेजर बसतो जेव्हा सोडा पीत
(सोडा म्हणायचे बरं, नायतर सेंसार होतो बाबा)
तर तुला सांगतो मामा, अप्रेज़ल चे गुपित
प्रोजेक्ट मॅनेजर बसतो जेव्हा सोडा पीत
मीही बसतो तेथे, सोडा मीपण घेतो
अन् हळूच त्याले ओढून झाडावरती नेतो
(हरबऱ्याच्या वो, थे कुठबी भेटते)तर मीही बसतो तेथे, सोडा मीपण घेतो
अन् हळूच किनई त्याले झाडावरती नेतो
मग म्हणतो मामा, तुमचीच नेहमी घासल्या जाते
मला कळते, मला याची जाणीव होते
(त्याला पटते, सोडा घेतल्यावर हो, पटते त्याला)
तर मी म्हणतो मामा, तुमचीच नेहमी घासल्या जाते
मला कळते हो, मला याची नेहमी जाणीव होते
मग मी करतो एक दोघाईले, उगाच बदनाम
त्याच्या मनावर होतो याचा गहिरा परिणाम
(कुनाले बी बदनाम करा, सोडा हायेच)
तर मी करतो एक दोघाईले उगाच बदनाम
त्याच्या मनावर होतो याचा गहिरा परिणाम
तो टाकतो माह्या गल्याभोवती हात
मग म्हनतो तुला मी ठेवीन नीट लक्षात
(एखादा हात चालवून घ्या लागते बा)तर तो टाकतो माह्या गल्याभोवती हात
मग म्हनतो तुला मी ठेवीन नीट लक्षात
तूच हाय मामा ज्याले माई कदर हाये
नायतर आजकाल लोकाईचे उलटेच असतात पाय
(सोडा काम करते झकास, प्रोजेक्ट मॅनेजर बोलू लागला का समजते)तर तो म्हणते तूच हाय मामा ज्याले माई कदर हाये
नायतर आजकाल लोकाईचे उलटेच असतात पाय
मग त्याले घ्यायचे आन नीट घरी सोडायचे
अप्रेज़ल च्या आदल्या रात्री गा.. मामाले हात जोडायचे
(आज तोच देव असतो बाबा, ...)
तर त्याले घ्यायचे आन नीट घरी सोडायचे
अप्रेज़ल च्या आदल्या रात्री मामाले हात जोडायचे
अप्रेज़ल च्या दिवशी त्याले आठवत काय नाय
इतकेच कडते त्याले का तुम्ही त्याचेच हाय
(सोडा सब्काँशस मध्ये पन काम करतो की वो)
तर अप्रेज़ल च्या दिवशी त्याले आठवत काय नाय
इतकेच कडते त्याले का तुम्ही त्याचेच हाय
मग तो शीट मध्ये धो धो पॉईंट्स देतो
आन तुमचा स्कोर आभाळात नेतो
(आता फक्त बघायचा हो बोलायचा काम नाय)
तर तो शीट मध्ये धो धो पॉईंट्स देतो
आन तुमचा स्कोर आभाळात नेतो
मग काय म्हनता मामा, खोटे वाटते का काय?
याच्या वरतीच तर इथे इतकी वर्षे टिकून हाय
(मी करू शकतो तर कुनी बी करू शकते बे)
मग काय म्हणता मामा, खोटे वाटते की काय
याच्या वरतीच तर कंपनीत इतकी वर्षे टिकून हाय
तुषार जोशी, नागपूर

नेहमीच वाटतं मला

नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
तू खूप खूप बोलावं
अन मी नुसतच हसावं
 
नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
आणि तेव्हा जवळपास
अगदी कुण्णी कुण्णी नसावं
 
नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
माझ्या एकटे पणानं
तुझ्या मागे लपुन बसावं
 
नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
माझ्या आयुष्याचं स्वप्न
मला तुझ्या डोळ्यात दिसावं
 
नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
तो जवळ असल्याने
माझं जगणं फुलून यावं
 
नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
तुला बघण्याच्या नादात
सगळं काही विसरून जावं
 
नेहमीच वाटतं मला
तू माझ्या जवळ असावं
तू असतांना डोळ्यांनी
आनंदाचं गाणं गावं
 
तुषार जोशी, नागपूर

रविवार, १७ जून, २०१२

तुझी आठवण आली

शुभ्र माऊचे गोंडस पिल्लू
घरभर पिंगा घाली
बघ तुझी आठवण आली
झाडे फुलली विश्वासाने
बिलगतात या वेली
बघ तुझी आठवण आली
वारा सुटला शिरली पिल्ले
हळूच पंखाखाली
बघ तुझी आठवण आली
कणाकणातुन तुझे प्रतिध्वनी
तुझे सूर भवताली
बघ तुझी आठवण आली
तुषार जोशी, नागपूर

आगपेटीची डबी

बाबा मी तुझ्यासाठी गम्मत आणलीय
काय गं चींटू माझ्यासाठी काय आणलं?
तिने हातात ठेवली आगपेटीची डबी
बाबा हे घे तुझ्यासाठी आकाश आणलं
.
माझ्यासाठी आकाश कुठे आहे ग दाखव?
हे काय डबीत बंद करून दिले ना तुला
मी अवाक झालो ती कल्पकता पाहून
अजून माझे हसू काही आवरे ना मला
.
माझं आकाश तिने माझा हातात दिले
ते बालगून मी तुफान भरारी घेतली
का कुणास ठाऊक पण तिच्या खेळाने
मला कधी न थकण्याची हुषारी दिली
.
तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

श्रेय

दवबिंदू
तुझे पानावर असून
स्वतंत्र असण्याचे
मला कौतुक वाटायचे
.
हेच जगणे,
काय ते सौंदर्य!
सर्वात राहूनही
वेगळेपण गाठायचे
.
कमलदला
नंतर कळले मला
दवाच्या सौंदर्यात
अधिक श्रेय तुझे
.
तुझ्या आधाराने
फुलत गेले आहे
आकर्षक अस्तित्व
दवबिंदूचे
.
बाबा
आज मी स्वतंत्र आहे
दवबिंदू सारखा
सुंदर आणि सफल
.
बाबा
आज कळते आहे
माझ्या अस्तित्वा साठी
तू आहेस कमलदल
.
तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

MAG 1848

MAG 1848 मागची सीट
पोटाला घट्ट धरलेला हात नीट
नेहमीचा वास बाबाच्या शर्टाचा
नीट बस रे मन्या झोपलास का?
.
बाबा गेला गाडी माझी झाली
मागची सीट कायमची सुटली
मागच्या सीटशी थबकतो आजही
आठवते ’मन्या’, शर्टाचा वासही
.
MAG 1848 बाबाची साथ
हा स्कूटर नव्हे मायेचा हात
एक घरचा सदस्य खूप जुना
जपतो माझ्या बाबाच्या खुणा
.
तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

आवडतो रे

ए बाबा मला तू आवडतो रे
माझ्या सुखासाठी धडपडतो रे
.
हलकेच चलताना
सोडून देतो हात
अन माझ्या जगण्याची
करतोस सुरवात
अडखऴले तर पटकन सावरतो रे
ए बाबा मला तू आवडतो रे
.
शव्दा शव्दातुन तू
देतो मला शक्ती
तगण्याची चढण्याची
जागवतो आसक्ती
विस्कटले जर मी तू आवरतो रे
ए बाबा मला तू आवडतो रे
.
वृक्षासम वावरतो
देतो शीतल छाया
तू माझ्यावर करतो
आभाळासम माया
विजयात माझ्या तू मोहरतो रे
ए बाबा मला तू आवडतो रे
.
तुषार जोशी, नागपूर
+९१ ९८२२२ २०३६५

शुक्रवार, १५ जून, २०१२

खपली - ४

आता तिला वाटले होते
जखम जरा धरतेय खपली
काय झाले कळेचना
पुन्हा सगळी जिद्दच खपली

कशी बशी धीराची दोरी
प्रयत्नांना लावून कसली
तरी तिचा अंत बघण्याची
परिस्थितीची चेष्टा कसली

हारूनही पुन्हा कितीदा
डाव नेटाने ती चकली
तरीही फारच कमी मिळाली
तिला तिच्या यशाची चकली

तुषार जोशी, नागपूर
१५ जून २०१२, ०८:४५
+९१ ९८२२२ २०३६५

खपली - ३

फूलपाखरू उडते
मनी स्वप्नांची आरास
कोणीतरी टपलेला
हाती घेउनिया फास

साथ देता देता होतो
कसा विश्वासाचा घात?
विणलं रक्तानं तरी
कसं उसवतं नातं?

स्वप्न जायबंदी झालं
कसे कळेना तरेल
जगण्याच्या जखमेला
कधी खपली धरेल?

तुषार जोशी, नागपूर
१५ जून २०१२, ०१:००
+९१ ९८२२२ २०३६५

खपली - २

तू म्हणालास फोनवर
आता भागत नाही
फक्त एकदा भेट
मी जास्त मागत नाही

भेटल्यावर म्हणालास
एकदाच हात धरू?
मलाही आधार हवाच होता
कीती स्वतःला आवरू.

शब्दात मांडता येत नाही
सगळे तिथेच बघ अडते
म्हटलास ओठांची भाषा
आरक्त ओठांनाच कळते

तुझ्यावर विश्वास ठेवला
सगळे तुझेच ऐकले
खूप संयम पाळला मी
पण शेवटी तुला हरले

किती मोहरले मनात
किती स्वप्नात रंगले
जीव तुझा माझा एक
असेच गृहित धरले

त्या दिवसानंतर तू
मला सतत टाळत गेलास
फुसके काही कारण देऊन
सहज मोकळा झालास

माझा विश्वासच बसेना
चालेचना माझं डोक
कसे काम संपले की
चालू लागतात लोकं

वेळ जाईल  जखमेवर
काळाचेही औषध होईल
वरून जखम भरेल पण
खपली तर राहूनच जाईल

तुषार जोशी, नागपूर
१५ जून २०१२, ००:४०
+९१ ९८२२२ २०३६५

खपली - १

तू फुंकर घातलीस आणि
चटकन खपली धरली
तुझ्या सोबत असण्याने
जखम नकळत भरली

तुझ्या काळजीने मिळाल्या
फुलांच्या पायघड्या
निर्धास्त पणे घेता आल्या
स्वप्नांच्या मोठ्या उड्या

तूच माझे औषध होतास
वेदना जायच्या सरून
तूच दिलेली जखम आता
कशी रे काढू भरून?

तुषार जोशी, नागपूर
१५ जून २०१२, ००:००
+९१ ९८२२२ २०३६५

बुधवार, १३ जून, २०१२

गुपित

तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं

या जगाला समजेल कसा गं
संवाद तुझ्या माझ्या मधला
वेडेपणाचा कणकण आपण
दोघांनी जो मिळून जपला
कसं समजाऊ या जगाला सांग ना
फूल  ठेवलंय जे वहीत वाळलं

तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं

पाऊस आला की बाईकवरती
मुद्दाम घेतलेली ती वळणे
धडधडणारे काळीज बघुनी
नेमके विजेचे कोसळणे
सगळी गोष्ट सांगताना ही
तुझं नाव नेमकं गाळलं

तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं

नजरा नजर झाली जर असती
यायची गालावर लाली
कळावी का सगळ्या लोकांना
आपल्या सहज प्रीतीची खोली
नजरेला टाळून पुन्हा मी
आपलं गोड गुपित सांभाळलं

तुझ्या आठवणीला जपलं मी
हौशीने हृदयात माळलं
पण कुणाला कळू न देण्याचं
खूबीने मी पत्थ्य पाळलं

तुषार जोशी, नागपूर
१३ जून २०१२, २३:००
+९१-९८२२२-२०३६५

सोमवार, ११ जून, २०१२

प्रिया भेटली तो दिवस अजून आठवतो

प्रिया भेटली तो दिवस
अजून आठवतो
खिन्न रहायची सगळं काही
संपलय म्हणायची
.
विश्वासघाताच्या ओझ्याखाली
दबून रहायची
त्याची आठवण अनावर होऊन
भळभळ रडायची
.
प्रिया भेटली तो दिवस
अजून आठवतो
हसून दाखवायची शहाण्यासारखं
वागून दाखवायची
.
प्रिया भेटली काल पुन्हा
मला म्हणाली
जगतेच आहे नवी स्वप्ने
बघते आहे
.
त्याला क्षमा नाही करू
शकले आहे
मन रमवून विसरायचे
तरी बघते आहे
.
प्रिया भेटली काल पुन्हा
मला म्हणाली
वेल होते मी आता वृक्ष
बनते आहे
.
तुषार जोशी, नागपूर

शेवटची भेट

आज तुला शेवटची भेटायला आलेय.
तुझ्या मैत्रीच्या सर्व आठवणींची
आज मी समग्र मूर्ती झालेय.
आज तुला शेवटची भेटायला आलेय.

हो रे! कुणाला न सांगता, लपुन छपुन.
तुझ्याशी भेटण्याचं मनात आलं
आणि तडक आलेय निघून.
हो रे! कुणाला न सांगता, लपुन छपुन.

या नंतर असे येता येणार नाही.
संसाराची गाडी ओढताना
हे समजून घ्यावे लागेल तुलाही.
या नंतर असे येता येणार नाही.

मैत्रिणीची आठवण ठेवशील ना?
दोघेही व्यवहारात रमल्यावर
माझी विचारपूस करशील ना?
मैत्रिणीची आठवण ठेवशील ना?

ही माझ्या लग्नाची पत्रिका.
चार दिवसांनी तुझी बायको झाल्यावर
आतल्या मैत्रिणीला विसरायचं नाही बरका!
ही माझ्या लग्नाची पत्रिका.

तुषार जोशी, नागपूर
+९१-९८२२२-२०३६५

रविवार, १० जून, २०१२

सोनेरी पान

तो पहिला फोन
तू विचारलेस, काय करतेस?
काही नाही, अशीच बसले होते
काय बोलावे कळेनासे झाले होते
मग काका काय म्हणाले, मावशीने काय कमेंट केला
हेच बोलण्यात गेला सगळा, वेळ उरलेला

मग
तो पहिला सिनेमा
पहिलीच चक्कर, तुझ्या स्कूटर वर
हात कमरेवर ठेवू की खांद्यावर?
खांद्यावर ठेवताना हाताची थर थर
हृदयाने किती बरे व्हायचे खाली वर?

मग
ती पहिली कॉफी
चर्चा, प्रियांका चोपडा अशी का वागते?
लग्न ठरल्यावर, कॉफी; खरंच वेगळीच लागते

मग
पहिला निरोप
त्याआधी दाखवलेले घर, आणि गच्ची
मनापासून हो म्हटले आहेस न? तुझा प्रश्न
पहिला हातात हात आणि माझं लाजणं
तू दिलेली "गोड" भेट आणि रात्र भर जागणं

माझ्या डायरीचं...
हे सोनेरी पान
माझं लग्न ठरलंय, कित्ती छान!
एक माणूस आवडल्याचे, मनापासून समाधान
माझ्यासारखी मीच भाग्यवान
माझ्यासारखी मीच गं (टच वूड) भाग्यवान

- तुषार जोशी, नागपूर
१८ आगस्ट २००६

शनिवार, ९ जून, २०१२

कधी कधी

मनास आवरू किती? सतावते कधी कधी
न ऐकते, हवे तसेच वागते कधी कधी

कळे न नेहमी तिथे कशी पहाट होतसे
नशीब आमचे इथे उजाडते कधी कधी

तिच्या घरा समोर मी पडीक नित्य राहतो
कळे लपून ती हळूच पाहते कधी कधी

नको करूस फोन तू नको निरोप पाठवू
तहान मिस्ड कॉलनेच भागते कधी कधी

जपून 'तुष्कि' शब्द तोल बोल काळजातले
तुझी गझल बघून आग लागते कधी कधी

~ तुष्की

नागपूर
०९ जून २०१२, २०:००

बुधवार, ६ जून, २०१२

वादळे

वेड्यापिश्या झुंझारतेने रोखली मी वादळे
पेल्यात माझ्या दाटलेली झोकली मी वादळे

आम्ही फुलांचे स्वप्न नाही पाहिले ऐसे नव्हे
नाही कधी जुळले फुलांशी, माळली मी वादळे

काहीतरी देऊन जावे मागणी झाली जिथे
माझ्याकडे खेळायची ती सोडली मी वादळे

व्हावी तशी आरास काही होईना मांडू कशी
हातातली आताच सगळी ओतली मी वादळे

झोपायला जमतेच ना स्वप्ने कशी पाहू तुझी
कंटाळुनी आता उशाला आणली मी वादळे

तुषार जोशी, नागपूर
२० एप्रिल २०११, ०८:३०

तो बोलतो न काही

भारीच त्रास देतो तो बोलतो न काही
मौनास वीट येतो, तो बोलतो न काही

शब्दात प्रीत माझी सांडून वाहताना
डोळ्यास अर्थ देतो, तो बोलतो न काही

मी मागते कितीदा ते शब्द काळजीचे
बागेत रोज नेतो, तो बोलतो न काही

स्वप्ने किती बघू मी बोलेल आज राजा
स्पर्शात जीव घेतो, तो बोलतो न काही

ते काल बोलताना तू पाहिलेस ज्याला
माझा सखा नव्हेतो, तो बोलतो न काही

तुषार जोशी, नागपूर (+९१ ९८२२२ २०३६५)
२१ आक्टोबर २०१०, ००:००

मंगळवार, ५ जून, २०१२

आरसा

एक पोर काळे झाले
एक पोर गोरे
प्रेम सारखे आईचे
दोन्ही तिची पोरे

दोघांनाही आई दूध
पाजतेच ना हो
एकसारखेच लाड
करतेच ना हो

नको मग कवितेला
चौकटीत ओढू
हसावे की रडावे
हे तिच्यावर सोडू

कवितेला रडावेसे
वाटलेच कधी
वेदनेत कण्हावेसे
वाटलेच कधी

तेव्हा तेव्हा होऊ द्यावे
तिला वेडे पिसे
शब्दामध्ये विणावेत
अश्रू आहे तसे

रडू नको, उपदेश
तेव्हा देऊ नये
आशेचेही गालबोट
तिला लावू नये

कवितेने का असावे
नेहमीच पक्कं
मोकलून रडण्याचा
तिला सुद्धा हक्क

सुखामध्ये जशी तीच
सोबत करते
दुःखी क्षणांचाही तीच
आरसा असते

तुषार जोशी, नागपूर
२८ जानेवारी २०१०

तिला हसताच येत नाही

तिला हसताच येत नाही,
कारण ती स्वतःवरच रूसलीय.
दार घट्ट बंद करून ..
स्वतःला कोंडून बसलीय.
.
पाऊस म्हणाला ये ना भीज,
थेंब अंगावर घे ना प्लिज.
तेव्हा म्हणाली तू नाहीस माझ्यासाठी,
मला नाही सोसायची तुझी मिठी.
.
आरसा म्हणाला बघ बघ जरा,
किती सुंदर दिसतोय चेहरा.
तेव्हा म्हणाली पुरे कौतुक तुझे,
लोकांनी सांगितलेय मी कशी दिसते ते.
.
लोकांनी केलेल्या वर्णनाइतकेच
स्वतःचे अस्तित्व ठरवून फसलीय.
दार घट्ट बंद करून ...
स्वतःला कोंडून बसलीय
.
.
तुषार जोशी, नागपूर

स्तुती

"कविता मला कळत नाहीत,
तू केल्या म्हणून वाचतोय",

म्हणताना ती गोजिरवाण्या
मुलासारखा चेहरा करायचास;
आणि स्वतःच माझ्यासाठी
एक कविता ठरायचास
.
"मला कविता का नाही कळत गं?"
तुझ्या प्रश्न नेहमीचा;
पण निरागस तुझा चेहरा पाहून
तुला कविता कळत नाही
याचा विसरच पडायचा.
.
त्याच भरात तुला हट्टाने
नवी कविता ऐकवायची
.
"वा सुंदर आहे! खूपच सुंदर!"
तू म्हटल्यावर मी विचारायचं
"आवडली? कळली कविता?"
.
तू म्हणायचंस
"हॅट, ही स्तुती तुझ्या चेह~याची
तन्मयतेची..
तुझ्या बंद डोळ्यांची.
तुझ्या सारखी कविता समोर असताना
गरज काय
दुसरं काही कळायची?
"
.
.
तुषार जोशी, नागपूर

सोमवार, ४ जून, २०१२

मनाची कविता

मी हरलो म्हणू नकोस
यावेळी हरलोय म्हण
पुन्हा जग जिंकण्यासाठी
येतील कितीतरी क्षण

एकटा उरलो म्हणू नकोस
सध्या एकटा आहे म्हण
आयुष्य संपले नाही अजून
भेटतील किती तरी जण

मी थकलो म्हणू नकोस
जरा दम घेतोय म्हण
पुन्हा झेप घेण्यासाठी
पेटून उठेल एकेक कण

तुषार जोशी, नागपूर
१७ आगस्ट २०१०, ०९:००

रविवार, ३ जून, २०१२

उड जा पुढे

धमन्यातून सळसळ रक्त नवे
चैतन्यच अंकुरले हिरवे
अंधार कधीचा फिटला हो
ध्येयाचा चेहरा दिसला हो
भिड जा पुढे
भिड तू रे गड्या
उड जा पुढे
उड तू रे गड्या

आला जर पर्वत तर त्याला
शक्ती आहे सर करण्याची
वर चढण्याची युक्ती लावू
अथवा त्याला पोखरण्याची
भय कसले संशय कुठला हो
निश्चय जाहिर सांगितला हो
चढ जा पुढे
चढ तू रे गड्या
उड जा पुढे
उड तू रे गड्या

करकचून ताणू जिद्दीला
दणदणून सोडू जगताला
चंद्राची माथ्यावर बिंदी
केसातुन माळू सूर्याला
प्रयत्नाचा गुण पटला हो
अंगात यशोज्वर ऊठला हो
लढ जा पुढे
लढ तू रे गड्या
उड जा पुढे
उड तू रे गड्या

तुषार जोशी, नागपूर