शनिवार, २७ जुलै, २०१३

निराळा

रंगांमध्ये निराळा सतत प्रिय मला सावळा रंग वाटे
रंगाने या प्रियेची वदन मधुरता वाढते रम्य होते
माझ्यासाठी प्रभूने अढळ बनवला रंग हा शामवर्णी
प्रेमाने खास त्याने अविरत श्रमुनी कोरली गोड लेणी

हास्याने लुब्ध व्हावे सहजच हसता प्रेयसी सावळी ती
जेव्हा गाली सजावी अवखळ गहिरी साजरीशी खळी ती
वाटे जेव्हा उदासी क्षणभर बघणे आणते प्राण देही
वाहे वारा सुगंधी दिवसभर कसा भासश्वासात राही

वर्णू गोडी किती मी लिहुन थबकलो मावतो गोडवा ना
शब्दांमध्ये बसे ना रूसुनच बसला केवढा दुष्ट कान्हा
या श्रीरंगा वरी मी मनभर लिहिणे वाटते नित्य व्हावे
जेव्हा जेव्हा लिहावे परत परत मी सावळीला लिहावे

~ तुष्की
नागपूर, २७ जुलाई २०१३, २०:४५
(वृत्त: स्रग्धरा .. उदा: ध्यायेदाजानु बाहू धृतशरधनुषं बद्ध पद्मा सनस्थं )

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: