भेटीस माऊलीच्या
आसावले कधीचे
पिल्लू कुण्या अभाग्या
घायाळ पक्षिणीचे
.
डोळ्यात रोज पाणी
आणूनिया पहाते
जेव्हा कुणाचि आई
पिल्लू कुशीत घेते
.
असल्या किती पिलांना
आईचि भेट नाही
म्हटली कधीच नाही
साधी कुणी अंगाई
.
होतो जराशि आई
डोळे करूण स्मरतो
भेटीस त्या पिलांच्या
मी आश्रमात जातो
.
.
तुषार जोशी, नागपूर
(१५ मार्च २००९, टेरीटाऊन)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
ही कविता वाचून तुम्हाला कसे वाटले? पटली का? काही जुने अनुभव ताजे झाले का? आवडली का? तुम्हाला पण काही लिहावेसे वाटले का? इथे तुमचा अभिप्राय लिहून जा: